Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Πόση βλακεία να ανεχτούμε πια?!




Ντροπή!
Τι σκατά μυαλό κουβαλάει όποιος προτείνει κάτι τέτοιο?
Έχει γίνει απελπιστικά επικίνδυνη τόση βλακεία... ΕΛΕΟΣ!


τάδε έφη σιγανοπαπαδιά

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2008

Η γεύση του μένους

κρατάει ακόμα,
παίρνεις λίγη και σου μένει μια για πάντα στο στόμα.



















δοκιμάζεις και σου καίει για πάντα τον ουρανίσκο.


Τάδε έφη Δέσποτας

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Σύγχυση

Αυτοί που έχουν κάτι να χάσουν φοβούνται. Αυτοί που δεν έχουν τίποτα να χάσουν γεμίζουν οργή. Όλοι μας, αν το καλοσκεφτούμε, έχουμε να γελάσουμε πάνω από 6 μήνες. Καταπίεση, φόβος, αβεβαιότητα μας έχουν κάνει να χάσουμε το γέλιο μας. Μας έχουν κάνει να μην μπορούμε να αναπνεύσουμε βαθιά, ή να κοιμηθούμε ήσυχοι βρε αδερφέ! Μας έχουν τρομοκρατήσει οι εξελίξεις και το αργό βήμα προς την σίγουρη καταστροφή που μας προμηνύουν εδώ και καιρό οι φωστήρες του έθνους. Να συμπεριλάβουμε και ότι καταλάβαμε (επιτέλους) ότι το σύστημα παιδείας-εκπαίδευσης δεν οδηγεί πουθενά. Χιλιάδες νέοι (πτυχιούχοι και μη) δεν βρίσκουν τους παχυλούς μισθούς και τους σίγουρους διορισμούς που οι γονείς τους τους υποσχέθηκαν. Όλα αυτά μέσα σε μια δίνη από ρεμούλες, σκάνδαλα και το άκρως ενοχλητικό συναίσθημα του να βλέπεις να προσπερνάνε το αμάξι που αγόρασες με ληστρικό επιτόκιο και χίλιους κόπους, Bentley και Lamborgini Murcielagro. Και είναι μία από εκείνες τις στιγμές που τα 700 Ευρώ στην τσέπη σου μοιάζουν όχι λίγα, αλλά αστεία και μηδαμινά. Ανακατέψτε στο μείγμα και έναν φοβερό αμοραλισμό από ένα μεγάλο (δυστυχώς) κομμάτι της νεολαίας, πασπαλίστε με μπόλικη διάθεση για βία (φυσικό επόμενο) και βάλτε για κερασάκι ένα κράτος που δείχνει (τουλάχιστον) αποδιοργανωμένο με ανίκανα όργανα που δεν μπορούν να επιβάλουν την τάξη με σωστό τρόπο και ενίοτε "καθαρίζουν" και κάνα 15χρονο. Ανακάτεψε τα καλά και έχεις την χθεσινή νύχτα. Και θα έχεις και άλλες τέτοιες νύχτες. Θέλει μεγάλη προσοχή! Πολύ μεγάλη... Γιατί ίσως κάποιος να τα "σπρώχνει" όλα αυτά. Ίσως κάποιος να μανιπιουλάρει την κατάσταση για δικό του όφελος. Το παρελθόν μας έχει δείξει ότι οι λαοί οδηγούνται εύκολα σε λάθος αποφάσεις κάτω από τέτοια πίεση. Και δεν είμαστε για τέτοια.....
Τάδε έφη Δέσποτας

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Μπλε στολές και μολότωφ

Προσπαθώ από χθες το πρωί να μαζέψω τις σκέψεις μου και να σκεφτώ όσο ποιο λογικά και ψύχραιμα για τον χαμό του 15χρονου στα Εξάρχεια. Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι η σφαίρα εξοστρακίστηκε, όχι για να δικαιολογήσω τον ειδικό φρουρό, αλλά ποιο πολύ γιατί δεν χωράει ο νους μου ότι σήκωσε το όπλο, σημάδεψε, και πυροβόλησε τον πιτσιρικά. Τελικά όμως τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους. Ο ειδικός φρουρός, όσο και αν δυσκολεύομαι να το πιστέψω, εκτέλεσε εν ψυχρώ τον 15χρονο. Έκανε κάτι που δεν θα έκανε ο οποιοσδήποτε τυχαίος και όχι ο υποτίθεται εκπαιδευμένος ένστολος. Είναι τελικά αυτή η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι; Είναι η αρχή αλλαγών; Η απλά είναι άλλη μια υπόθεση η οποία θα ξεχαστεί με τον καιρό και όλα καλά;; Θα φανεί.. Μέχρι να φανεί όμως κάθομαι και βλέπω την γενικότερη εικόνα όλων αυτών των καταστάσεων..
Στις προηγούμενες δεκαετίες (70-80 κλπ) υπήρχε ένας ποιο συγκεκριμένος στόχος και σκοπός για τους νέους που εξεγείρονταν. Όχι ότι τώρα δεν υπάρχει απλά μου φαίνεται ότι τους το γενικοποιούν εσκεμμένα. Τι θέλω να πω. Παλιότερα ομάδες νέων "πατούσαν" πάνω σε ένα ιδεολογικό υπόβαθρο (δεξιά-αριστερά, κνε-οννεδ κλπ) και πάνω σε αυτό με διάφορα μέσα πάλευαν να εδραιώσουν την βάση τους και να προχωρήσουν την κοινωνία ένα βήμα ακόμα προς το καλύτερο. Το ποιος είχε δίκιο ή άδικο και αν κάνανε καλά ή όχι δεν θα το κρίνω εδώ. Δεν είναι ο σκοπός μου άλλωστε. Προσπαθούσαν λοιπόν να "χτίσουν" μια οργάνωση πουλώντας εφημερίδες, κάνοντας εκδηλώσεις, οργανώνοντας διαμαρτυρίες και ενίοτε παίζοντας και καμιά σφαλιάρα. Και δεν έχω αντίρρηση με την σφαλιάρα γιατί όταν είσαι νέος (και δη οργισμένος) το να παίξεις και καμιά σφαλιάρα είναι "φυσικό". Άλλωστε οι αλλαγές με τις "σφαλιάρες" έρχονται. Τώρα βλέπω μια γενικοποίηση η οποία μου φαίνεται πολύ ύποπτη. Δεν θεωρώ ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος για να κατέβεις στον δρόμο και να διαμαρτυρηθείς, υπάρχει και παραυπάρχει, αλλά έχω την εντύπωση ότι κάποιοι τον "θολώνουν". Σαν να αφήνουν μονίμως ανετάριστο τον φακό των αντιρρησιών και να τους ομαδοποιούν κάτω από το πολύ γενικό "αντιεξουσιαστές" ή "αναρχικοί". Κάτι δεν πάει καλά με αυτή την ιστορία... Η Αθήνα γεμίζει με χιλιάδς αφίσες/leaflets/περιοδικά απο "αντιεξουσιαστές" και "ακροδεξιούς" και κανείς δεν μας λέει που βρίσκουν τα χρήματα όλοι αυτοί για να τα τυπώσουν. Για να μην μακρυγορώ, θεωρώ οτι η ενστικτώδης και έμφυτη διάθεση των νέων για καλυτέρευση της κοινωνίας πέφτει θύμα εκμετάλλευσης. Και όταν υπάρχουν και συγκρούσεις (με θύματα ή όχι) αρχίζει και η στεγνή καπήλευση.

Αυτή είναι η μια πλευρά. Η άλλη πλευρά ονομάζεται Ελληνική Αστυνομία. Αυτός ο απίθανος οργανισμός ο οποίος σαπίζει εκ των έσω. Και λυπάμαι πολύ που το λέω. Είμαι γιος αστυνομικού και έχω μια αρκετά καλή και διαυγή εικόνα για το τι συμβαίνει εντός του Σώματος. Άλλωστε ο πατέρας μου μου είχε δώσει μια συμβουλή που όσο περνάει ο καιρός μου γίνεται όλο και ποιο κατανοητή. Μου είχε πει "...κάνε ότι νομίζεις, αστυνομικός μη γίνεις!". Βλέποντας λοιπόν την σημερινή εικόνα της Αστυνομίας και σκαμπάζοντας και λίγα πράγματα παραπάνω επί του θέματος, με λύπη μου διαπιστώνω ότι μιλάμε για ένα Σώμα "ένστολων και νομίμως οπλοφορούντων δημοσίων υπαλλήλων" (αυτό το χει πει ο μπαμπάς-Πλεύρης!). Είναι ένα σώμα που όχι μόνο έπαψε να εξελίσσεται με τους ρυθμούς που εξελίσσεται το έγκλημα αλλά γέμισε και με με κόσμο με μηδενικό ιδεολογικό υπόβαθρο που χωθήκαν εκεί για να διασφαλίσουν τον σίγουρο μισθό και την γοητεία της στολής. Δυστυχώς όμως Αστυνομία δεν σημαίνει μόνο αυτό. Σημαίνει, εκπαίδευση, παιδεία, αυτοθυσία, αυταπάρνηση και πάνω από όλα προστασία του πολίτη με όποιο κόστος! Αν δεν κατανοείς τι σημαίνουν αυτά και δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις μην κάνεις καν τον κόπο να σκεφτείς να μπεις. Για κερασάκι στην τούρτα βάλαμε και την πρόσληψη μερικών χιλιάδων ειδικών φρουρών για να αποκομίσουμε και από κει πολιτικά οφέλη. Και το χειρότερο δεν είναι ότι τους μαζέψανε και τους βάλανε στο Σώμα. Το χειρότερο είναι ότι τους αφήσανε παντελώς ανεκπαίδευτους. Δεν είναι του παρόντος να εκφέρω άποψη, αν και κατά πόσο είναι σωστό να μπαίνουν από Πανελλήνιες ή αν θα πρέπει να έχουν πάει φαντάροι πρώτα, αυτό όμως που ξέρω σίγουρα είναι ότι πρέπει να τους το κάνεις δύσκολο να μπουν στο Σώμα και ακόμα ποιο δύσκολο να παραμείνουν σε αυτό. Να τους το κάνεις δύσκολο και σωματικά αλλά κυρίως πνευματικά. Τρόποι και μέθοδοι υπάρχουν, αλλά μάλλον στην Ελλάδα του ωχαδερφισμού και της ρεμούλας είναι "μη-συμφέρον" να τους εφαρμόσεις.
Εν κατακλείδι λοιπόν καταλήγουμε στο χιλιοειπωμένο "υπάρχει έλλειψη παιδείας". Από όλες τις μεριές. Και αν αντί για παιδεία σπέρνεις ανέμους, ετοιμάσου να θερίσεις θύελλες.

Τάδε έφη Δέσποτας

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Καθίκια

Αργά το απόγευμα, κάπου στην Αττική και βρίσκομαι καθισμένος σε ένα τραπέζι ανάμεσα απο ένα διευθυντικό στέλεχος μεγάλου δημόσιου φορέα και έναν παρατρεχαμένο ακόμα. Στο τραπέζι είναι ακουμπισμένα φρεσκομετρημένα και κολαριστά, μερικά χιλιάδες ευρώ (τα οποία απο δω και στο εξής θα τα ονομάζουμε "λάδι"). Μόλις λοιπόν έχω παραδώσει το λάδι που μου έχουν ζητήσει για μια προμήθεια δημόσιου στους παραπάνω ενδιαφερόμενους και ετοιμάζομαι να φύγω.. Αλλά όχι, δεν θα την γλυτώσω έτσι απλά. Βλέπετε, έχω κάνει ένα τεράστιο αμάρτημα. Πήγα το λάδι με 6 ώρες καθυστέρηση! Και αυτό όπως καταλαβαίνετε είναι σχεδόν θανάσιμο αμάρτημα. Ορθιο λοιπόν το διευθυντικό στέλεχος που προαναφέραμε, μου επιτίθεται αγρίως και αφού μόνο σεξουαλικά ανίκανο δεν με είπε, αποφασίζει να μου δώσει και μερικές πολύτιμες συμβουλές με βλοσσυρό ύφος, για να τις θυμάμαι και να με βοηθήσουν στην περαιτέρω καριέρα μου.
"Ακου να δεις αγόρι μου," (εγώ είμαι το αγόρι... μην ξεχνιόμαστε..) "οι δημόσιοι διαγωνισμοί κλπ. είναι για τα μάτια του κόσμου. Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι οι δουλειές γίνονται μεταξύ γνωστών.. και αφού γίνονται μεταξύ γνωστών πρέπει αυτοί που εμπλέκονται να βγάλουν το κατιτίς τους. Θα βγάλω εγώ, θα βγάλει ο .......... (ο παρατρεχαμένος που λέγαμε..) θα βγάλει και ο ...... (ακόμα μεγαλύτερο κεφάλι του ίδιου δημόσιου φορέα) και να βγάλεις και εσύ μέσω της εταιρείας που εργάζεσαι το κατιτίς σου. (όλοι κλέβουν και στη μέση ο μαλάκας.. εγώ!) Αλλά απ ότι βλέπω δεν τα καταφέρνετε και πολύ καλά. Φρόντισε λοιπόν, να το κάνετε καλύτερα την επόμενη φορά γιατί να σου πω και κάτι;; Ξέρεις τι πάει να πει δημόσιο;; Δημόσιο πάει να πει οτι απο την στιγμή που μπήκες, μήνας μπει-μήνας βγει τον μισθό σου το έχεις. Εσύ τρέμεις αν θα έχεις αύριο δουλειά που είσαι ιδιωτικός υπάλληλος! Και εμένα;; Εμένα στα αρχίδια μου! Υπάρχουν κι άλλοι να πάρουν τις δουλειές!"
Καταρχάς να σας ενημερώσω ότι οι εκφράσεις που γράφω ποιο πάνω είναι ακριβώς όπως τις άκουσα! Επίσης είναι ενα μικρό κομμάτι απο την όλη κουβέντα, με "βαράγανε" καμιά ώρα και οι 2! Θαυμάστε ειλικρίνεια, θράσσος και άνεση! Και αυτά βέβαια γιατί ξέρουνε οτι ουσιαστικά έτσι είναι. Εχουν το χέρι και το μαχαίρι και μοιράζουν την πίτα όπως αυτοί θέλουν. Και εγώ τι έκανα για αυτά που μου είπανε;; ΤΙΠΟΤΑ! και ντρέπομαι ειλικρινά που το λέω.. Ντρέπομαι γιατί πίσω απο αυτούς κρύβονται χιλιάδες άλλοι και πίσω απο εμένα υπάρχουν εκατομμύρια άλλοι! Και εγώ έκανα την πάπια και τα χαψα όλα, και δεν έβγαλα κουβέντα... γιατί όντως φοβάμαι για την δουλειά μου, γιατί είμαι ενας ιδιωτικός υπάλληλος που παίρνει 3 και 60 και η "καριέρα" μου έγκειται στο πόσο ποιο "combat effective" θα είμαι με λαδώματα και διεφθαρμένους δημόσιους υπαλλήλους. Τους άφησα να προσβάλουν και εμένα και εκατομμύρια άλλους, χωρίς να κάνω τίποτα απολύτως! Ντρέπομαι και ζητάω συγνώμη.. Σκέφτηκα να τους ηχογραφήσω και να τους πάω στα κανάλια, σκέφτηκα να γράψω ένα Mail με ονόματα, καταστάσεις, ποσά κλπ και να το στείλω σε "συνήθεις ύποπτους" και να τους κάνουνε ρόμπα. Αλλά όχι. Θα περιμένω, και θα φτάσει η στιγμή που θα το πληρώσουν. Και θα το πληρώσουν πολύ ακριβά. Γιατί δεν έχω την δύναμη να σιωπώ και να παραμένω αδρανής για πάντα. Και δέχομαι αυτό που μου συνέβη σαν τιμωρία. Γιατί και εγώ, παρόλο που είμαι ένας υπάλληλος σε "διατεταγμένη υπηρεσία", είμαι γρανάζι της ίδιας γαμημένης μηχανής.
Λίγες ώρες μετά χτυπάει το κινητό μου... είναι τό διευθυντικό στέλεχος. "Ελα! ο ...... (ο παρατρεχαμενος) έχει φύγει. Εχω μια δουλίτσα ακόμα σαν και αυτή που κάναμε, σε ενδιαφέρει;; Αν σε ενδιαφέρει στην δίνω, την κάνεις, μου δίνεις χ Ευρώ, αλλά κουβέντα στον ....... (παρατρεχάμενο)" μα καλά.. ΤΟΣΟ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΑ ΚΑΘΙΚΙΑ ΕΙΣΑΣΤΕ;!;! ΜΑ ΤΟΣΟ;!;!;!

πάω για ύπνο... πάω να ονειρευτώ ότι μια μέρα θα τους χαρίσω μερικές γυαλιστερές 7,62. Ας το ονειρευτώ τουλάχιστον...

Τάδε έφη Δέσποτας