Στις προηγούμενες δεκαετίες (70-80 κλπ) υπήρχε ένας ποιο συγκεκριμένος στόχος και σκοπός για τους νέους που εξεγείρονταν. Όχι ότι τώρα δεν υπάρχει απλά μου φαίνεται ότι τους το γενικοποιούν εσκεμμένα. Τι θέλω να πω. Παλιότερα ομάδες νέων "πατούσαν" πάνω σε ένα ιδεολογικό υπόβαθρο (δεξιά-αριστερά, κνε-οννεδ κλπ) και πάνω σε αυτό με διάφορα μέσα πάλευαν να εδραιώσουν την βάση τους και να προχωρήσουν την κοινωνία ένα βήμα ακόμα προς το καλύτερο. Το ποιος είχε δίκιο ή άδικο και αν κάνανε καλά ή όχι δεν θα το κρίνω εδώ. Δεν είναι ο σκοπός μου άλλωστε. Προσπαθούσαν λοιπόν να "χτίσουν" μια οργάνωση πουλώντας εφημερίδες, κάνοντας εκδηλώσεις, οργανώνοντας διαμαρτυρίες και ενίοτε παίζοντας και καμιά σφαλιάρα. Και δεν έχω αντίρρηση με την σφαλιάρα γιατί όταν είσαι νέος (και δη οργισμένος) το να παίξεις και καμιά σφαλιάρα είναι "φυσικό". Άλλωστε οι αλλαγές με τις "σφαλιάρες" έρχονται. Τώρα βλέπω μια γενικοποίηση η οποία μου φαίνεται πολύ ύποπτη. Δεν θεωρώ ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος για να κατέβεις στον δρόμο και να διαμαρτυρηθείς, υπάρχει και παραυπάρχει, αλλά έχω την εντύπωση ότι κάποιοι τον "θολώνουν". Σαν να αφήνουν μονίμως ανετάριστο τον φακό των αντιρρησιών και να τους ομαδοποιούν κάτω από το πολύ γενικό "αντιεξουσιαστές" ή "αναρχικοί". Κάτι δεν πάει καλά με αυτή την ιστορία... Η Αθήνα γεμίζει με χιλιάδς αφίσες/leaflets/περιοδικά απο "αντιεξουσιαστές" και "ακροδεξιούς" και κανείς δεν μας λέει που βρίσκουν τα χρήματα όλοι αυτοί για να τα τυπώσουν. Για να μην μακρυγορώ, θεωρώ οτι η ενστικτώδης και έμφυτη διάθεση των νέων για καλυτέρευση της κοινωνίας πέφτει θύμα εκμετάλλευσης. Και όταν υπάρχουν και συγκρούσεις (με θύματα ή όχι) αρχίζει και η στεγνή καπήλευση.
Αυτή είναι η μια πλευρά. Η άλλη πλευρά ονομάζεται Ελληνική Αστυνομία. Αυτός ο απίθανος οργανισμός ο οποίος σαπίζει εκ των έσω. Και λυπάμαι πολύ που το λέω. Είμαι γιος αστυνομικού και έχω μια αρκετά καλή και διαυγή εικόνα για το τι συμβαίνει εντός του Σώματος. Άλλωστε ο πατέρας μου μου είχε δώσει μια συμβουλή που όσο περνάει ο καιρός μου γίνεται όλο και ποιο κατανοητή. Μου είχε πει "...κάνε ότι νομίζεις, αστυνομικός μη γίνεις!". Βλέποντας λοιπόν την σημερινή εικόνα της Αστυνομίας και σκαμπάζοντας και λίγα πράγματα παραπάνω επί του θέματος, με λύπη μου διαπιστώνω ότι μιλάμε για ένα Σώμα "ένστολων και νομίμως οπλοφορούντων δημοσίων υπαλλήλων" (αυτό το χει πει ο μπαμπάς-Πλεύρης!). Είναι ένα σώμα που όχι μόνο έπαψε να εξελίσσεται με τους ρυθμούς που εξελίσσεται το έγκλημα αλλά γέμισε και με με κόσμο με μηδενικό ιδεολογικό υπόβαθρο που χωθήκαν εκεί για να διασφαλίσουν τον σίγουρο μισθό και την γοητεία της στολής. Δυστυχώς όμως Αστυνομία δεν σημαίνει μόνο αυτό. Σημαίνει, εκπαίδευση, παιδεία, αυτοθυσία, αυταπάρνηση και πάνω από όλα προστασία του πολίτη με όποιο κόστος! Αν δεν κατανοείς τι σημαίνουν αυτά και δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις μην κάνεις καν τον κόπο να σκεφτείς να μπεις. Για κερασάκι στην τούρτα βάλαμε και την πρόσληψη μερικών χιλιάδων ειδικών φρουρών για να αποκομίσουμε και από κει πολιτικά οφέλη. Και το χειρότερο δεν είναι ότι τους μαζέψανε και τους βάλανε στο Σώμα. Το χειρότερο είναι ότι τους αφήσανε παντελώς ανεκπαίδευτους. Δεν είναι του παρόντος να εκφέρω άποψη, αν και κατά πόσο είναι σωστό να μπαίνουν από Πανελλήνιες ή αν θα πρέπει να έχουν πάει φαντάροι πρώτα, αυτό όμως που ξέρω σίγουρα είναι ότι πρέπει να τους το κάνεις δύσκολο να μπουν στο Σώμα και ακόμα ποιο δύσκολο να παραμείνουν σε αυτό. Να τους το κάνεις δύσκολο και σωματικά αλλά κυρίως πνευματικά. Τρόποι και μέθοδοι υπάρχουν, αλλά μάλλον στην Ελλάδα του ωχαδερφισμού και της ρεμούλας είναι "μη-συμφέρον" να τους εφαρμόσεις.
Εν κατακλείδι λοιπόν καταλήγουμε στο χιλιοειπωμένο "υπάρχει έλλειψη παιδείας". Από όλες τις μεριές. Και αν αντί για παιδεία σπέρνεις ανέμους, ετοιμάσου να θερίσεις θύελλες.
Τάδε έφη Δέσποτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου