Είχαμε γνωριστεί την ημέρα που είχε μείνει το R1 σου από λάστιχο στην Βουλιαγμένης και το σπρώξαμε μέχρι το βενζινάδικο. Σου χε κάνει εντύπωση που θυμόμουν τα άρθρα που έγραφες στο ΜΟΤΟ πολλά χρόνια πριν και το CBR σου που σου είχανε κλέψει. Δεύτερη φορά έξω απο την παλιά δημαρχία στην Αθήνα ξαναβρεθήκαμε και φάγαμε, και εσύ σχολίαζες την ηλιθιότητα που κουβαλάνε οι γκομενίτσες/γλάστρες της T.V και το (αποτυχημένο τελικά, όπως είχες προβλέψει) σχέδιο της ΕΡΤ να πάνε κάποιοι δημοσιογράφοι με μοτοσικλέτες στο Αφγανιστάν. Δεν σε θεωρούσα φίλο μου, σε θεωρούσα εναν σοβαρό πολεμικό ανταποκριτή (ίσως και ο μόνος...) και μέσα απο τα άρθρα σου στο ΜΟΤΟ ταξίδευα και εγώ μαζί σου σε εμπόλεμες ζώνες και δύσκολες καταστάσεις, μοτοσικλετιστικές ή μη. Ησουν ένας απο αυτούς που με κάνανε μοτοσικλετιστή πριν κάν αγοράσω την πρώτη μου μοτοσικλέτα.
Καλό ταξίδι λοιπόν Γιώργο Κοίλιαρη.
Τάδε έφη Δέσποτας
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου