Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2008

Facebook reunion

Και βαράει το τηλέφωνο την χειρότερη στιγμή! την ώρα που άκουγα τον Αποστόλη στην Ελληνοφρένεια να κάνει τηλεφωνική φάρσα στο Caravel! Το νούμερο άγνωστο, σιγά μην έχανα τον Αποστόλη για να μιλήσω με τον άγνωστο.. Αστο λέω, θα τον πάρω later.. Οπως και έπραξα γιατί είμαι και καλό παιδί έτσι;; Με τα πολλά λοιπόν το σηκώνει ένας τύπος και μου κάνει το γνωστό παιχνίδι "προσπάθησε να καταλάβεις ποιος είμαι.." Μην σας τα πολυλέω ο Σπύρος, συμμαθητής μου απο το δημοτικό, που είχα να τον δω πάνω απο 10 χρόνια είχε και την απαίτηση να καταλάβω την φωνή του... Τέσπα το προσπερνάω αυτό. Μου λέει λοιπόν ότι βρήκε παλιούς συμμαθητές απο δημοτικό/γυμνάσιο μέσω Facebook και κατάφερε και βρήκε και το κινητό μου ρωτώντας (γιατί εγώ και το Facebook, είμαστε πράγματα ασύμβατα...) και σε 2 ώρες παίζει reunion καποιων απο τους συμμαθητές! Γαμώ το κέρατο! Εγώ απο το πρωί στο πόδι, καθόδον για Αλεποχώρι, τα μαύρα μου τα χάλια εν ολίγοις, λέω "δεν γαμείς ψηλά καπέλα, θα κοιτάξω να ρθω". Τρώω και την βροχή στην μάπα αλλά καταφέρνω και είμαι στο "reunion" μισή ώρα καθυστερημένος. Καλά ήταν δεν λέω, γελάσαμε αρκετά, θυμηθήκαμε τα παλιά αλλά αυτό που τους είπα και με κράξανε βέβαια, είναι ότι τελικά είναι λιγουλάκι αξιοθρήνητο ότι έπρεπε να υπάρχει το Facebook για να βρεθούμε. Γιατί αν δεν υπήρχε, δεν θα μπαίναμε καν στον κόπο να ψάξουμε ο ένας τον άλλο! Ασε που πάω και στοίχημα που αν τρακαριζόμασταν σε κανα δρόμο θα κάναμε πως δεν είδαμε ο ένας τον άλλο. Προσπάθησαν να με πείσουν οτο το Facebook δημιουργήθηκε για να καλύψει αυτές μας τις ανάγκες, αλλά δεν τα κατάφεραν και το κόψανε.
Εν κατακλείδι. Σπύρο, Ηλία, Μάρω, Αναστασία, Ευγένεια, χάρηκα ειλικρινά πάρα πολύ που σας είδα και πέρασα πολύ όμορφα.
Τάσο να σε ενημερώσω (μιας που δεν ήρθες), ότι αντιλαμβάνομαι ότι στην πολυεθνική που δουλεύεις σαν Business Consulting Manager ta Arxidia mas Kouniountai, δουλεύεται μέχρι αργά και κοπιάζεται πάρα πολύ, και όπως επίσης που να κατεβάζεις το BMW απο το Κολωνάκι στους Αγ. Αναργύρους με το γαμόβροχο (θα είχε και κίνηση το κέντρο, είμαι σίγουρος. Ασε που θα βρεχόταν και το κουστούμι μέχρι να μπεις/βγεις στο αμάξι!) οτι η Ευγενία ήρθε με το αναπηρικό της καροτσάκι για να μας δεί!
Αλλά απο τότε φαινόσουν τι μαλάκας θα γίνεις!!

τάδε έφη Δέσποτας

2 σχόλια:

Βρομιστεράκι είπε...

Το λοιπόν ψηλέ μου, μου έδωσες έναν ακόμα λόγο να μην κάνω Facebook.
Οι δικοί μου συμμαθητές δεν μου έχουν λείψει, ούτε με πιάνει αυτή η ακατανόητη νοσταλγία όταν θυμάμαι τα σχολικά χρόνια.
Οπότε ναι... δε θα κάνω Facebook.
Xoxoxoxoooo!

ellinaki είπε...

Μου έχει τύχει και μένα.

Πήγα, τα είπαμε, έφυγα, και αισθάνθηκα 10 φορές καλύτερα για την κατάντια τους :)